Dag 5 naar het eiland Iran

Kon weer even uitslapen. Na ontbijt nog even rustig op de kamer. Even appen. Oh, is het al zo laat. Nou nog op tijd 9:40 uur. Bus ging om 9:45 uur.  Ik ben bij de bus. Iedereen zat er al in. Daar ben je, ik zei nee we wachten nog even. Ze komt vast wel. Goedemorgen en loop door om een plekje te zoeken. Betalen. Wordt er geroepen. De Buschauffeur zei je mag nog betalen. Dit was al een komische situatie. 
Ik pak mijn portemonneetje en zeg. Jammer mislukt. De chauffeur zegt wat een leuk portemonneetje. Ja hè zeg ik.  Lekker klein en handig. Ik geef hem het geld. Hij geeft mij geld terug. Ik tel...10 euro teveel terug. Ik geef het hem terug en zeg. Die is zeker voor mijn mooie glimlach. Haha, ik, de buschauffeur en de mensen in de bus lagen  dubbel van het lachen. Voor mijn glimlach mocht ik hem houden, maar  heb hem netjes terug gegeven. 
Bij de cliffsparkeerplaats de boot gepakt. Deze boot draaide het water op en draaide  op volle toeren. De zee was rustig. Ik zat goed onder het afdakje. Het begon namelijk te regen. God, op de stoelen werden de poncho's gepakt. Lekkere wind en een poncho openen en dan ook nog het juiste hoofdgat vinden.  Of een paraplu open en die klapt vanzelf de andere kant op. Schuilen onder een paraplu waar het water naast valt.   Wat een tafereel speelde er zich voor mij af, als kleine komisch filmpjes. Ik kwam niet meer bij van het lachen. 
Aangekomen op het Iran eiland 
Wat trouwens 2,5 km breed  en 3 km lang is. Er is zelf een vliegveld. Oftewel  1 korte landingsbaan.  Meteen een tractor trip geregeld. Sommige gingen naar boven het kasteel bezoeken. Achteraf ook wel gewild, maar ja je kunt niet alles. Ik wilde eerst een koffie. Deze gehaald en mij later weer bij mensen gevoegd. Mooi eiland. Leuk om hier te zijn. En de zon scheen. 
De tractorrit was erg leuk. Het eiland doet goede zaken. Ook hier stond een kasteel, waar Napoleon heeft gezeten. Dit eiland heeft tijdens die oorlogstijd de vesting en Zuid Ierland goed verdedigd. Zij zagen de schepen goed aankomen. En het leger kon goed overweg met de Fransen. Zo kreeg je nog meer weetjes over het eiland te horen, ook hoeveel scholen en leraren er waren. Zouden zij ook tekort aan leraran hebben? Nee, ik denk niet. Nee, geeft mij maar mijn thuis  Amsterdam. 
De meeste mensen van dit eiland komen in latere jaren ook weer terug naar hun roes. Het seizoen loopt van maart tot oktober. 
We werden met de tractor bij een eetkar dat afgezet. Je kent ze wel, er zijn in Nederland festivals waar overal van dit soort eetkarren staan  of zo al de trukkiepan op Curaçao  Hier een lekkere hamburger gegeten. 
Deze mensen, trouwens de meeste Ieren, hebben geen haast. Alles gaat op zijn gemak. 
Ik stond even bij de zee. En daar kwam de regen. Snel onder een boot geschuild. Een regenjack aangetrokken. En naar de andere boot gelopen. Snel bij Johannes onder zijn paraplu gaan staan. Dat vond hij leuk.  
En  mijn haar werd niet nat. 
De regen hield weer op toen we op de boot waren. De cliffs zag je niet meer. Daar was nu de regen. De boot ging weer snel. Nou de boot ging ook door de regenbui heen die we al eerder zagen hangen. Bleef ik dit keer droog. Haha, water gaat overal heen.  Zo ook via het afdakje.
Ook hier weer ontzettend gelachen door het tafereel voor ons. Nu om een dikke dame. Mensen kijken is zo leuk. 
Maar toen we langs de cliffs of Moher vaarden was het droog en zonnig.  In een woord prachtig! Machtig mooi! Om het vanaf het water te bekijken. Wat is varen toch leuk. 
En het regende weer toen we de bus in gingen. Morgen reizen we verder naar een volgend plaatsje.