Naar huis

Vanochtend tegen 6- en wakker. Jeuk aan mijn onderbeen. Ahh, nee ik ben vast gestoken door iets gisteren. Niet krabben, niet krabben.  Jammer niet gelukt. Kon het niet laten. 

En toch daarna nog verder geslapen. Heerlijk buiten ontbeten. 

Toen onze tas ingepakt. Alle zwaardere spullen zoals schoenen en toiletspullen eerst. Dan de zij kanten opvullen. En de rest er bovenop. Zeer tevree. Lucht eruit laten lopen. Nu onder het zadel plaatsen. Samen is het gelukt. Even gestoeid met hoe mijn slot het beste kon hangen. Je moet toch ergens mee stoeien is het je tas niet, dan is het je slot wel. Op weg naar Driehuis. Waar wij een lekker gebakje aten op het terras met een bakje koffie. We hadden vandaag al zoveel gefietst. Hahaha, maar 2,5 km. 

Het was heerlijk. Toen via de pont van Velsen verder. We besloten toch weer naar Spaarnwoude te fietsen. Nu langs de golf terreinen. Altijd een mooie route. In Spaarnwoude leek het ons een goed plan om bij het grind weggetje te gaan lunchen. We hadden vanochtend wat brood meegenomen. Het is zonde om het op het brood op je  bord te laten liggen. Natuurlijk met pindakaas. Ik ging even de bosjes in. Er was een mooi paadje  voor. Terwijl ik zat, voelde ik mij eigenlijk niet zo prettig in deze omgeving. Waarom weet ik niet. Ik had het idee dat ik werd bekeken. Maar ja stoppen lukt ook niet. Terug gelopen naar ons picknick tafel. 

Deze lag verder van het grind pad af. Voor de tafel is hoog riet en ervoor loopt een wandelpad. Aan beide zijden van dit landje zijn bomen. We zitten er altijd heerlijk. Wel dacht ik toen ik de eerste keer langs dit grindpad fietste. Vreemd stil hoekje van Spaarnwoude om te fietsen, maar het kan net.
 

Afijn, we zitten. Er loopt een man langs op slippers, een groene pet op in zijn mooie glanzende onderbroek. Hij zegt gedag. Of meer een knik. Ik knik terug. Ik denk nog er is vast water in de buurt.

Ik moet toch even zeggen een mooie kont had hij niet.
Hij kijkt, twijfelt of hij rechtdoor loopt. Maar draait om en loopt het pad weer in. Dan wat later loopt er een andere man voorbij in een geruite broek en shirt aan. Het is niet dezelfde man. Deze zegt niets. 

Op eens loopt er een andere man voorbij. Hij zoekt, hij kijkt? Zoekt hij de man die net voorbij is gelopen. Hij loopt weg. Ik kijk eens achterom. Hij gaat de bosjes in. Dat kan. 

Al met al wordt er een vreemd spel gespeeld. Zullen we gaan? Ach joh, ze zijn ons niet tot last. Dus blijven we nog even zitten. Dan vanuit de andere hoek komt er een man langs met de fiets. Ook die vertrekt de  bosjes in. Hey, daar is de man weer met de geruite broek. De man van de fiets, komt nu zonder fiets ( ik wou bijna schrijven zonder broek) het bos uit. Hij loopt in de richting van de man met de geruite broek. Die Is inmiddels weer weg is. Nu snap ik waarvoor die mooi paadjes dienen. Hahaha 

Zullen we maar gaan. Dan kunnen ze hun spel zonder pottenkijkers afmaken. We gaan dezelfde richting weer terug. Is toch maar verstandiger. Anders rijd je nog een heel eind het grindpad af. Je weet nu maar nooit wat je nog meer op deze weg tegen komt.  Bij de weg de dijk op. We zoeken een bankje. Dag blijkt toch verder weg te zijn. Eerder gestopt bij een open plek. Hier de rest van de  thee gedronken. Terug naar Buitenhuizen gefietst. Hier zaten, en zitten altijd, veel mensen aan de kade in hun klapstoeltjes.  Te genieten van het water en alle boten die er voorbij komen. Volgens mij gebeurt dit al eeuwen. Het is er altijd gezellig. Het is net een camping zonder caravans of campers, maar wel met auto’s en klapstoelen en mensen. Wij hebben bij café Visser even een cappuccino gehaald.  Zo wat is het warm vandaag. 

Mariek uitgezwaaid op de pont.  Zij gaat naar haar huis. En ik naar de mijne.  

Wat hebben we het heerlijk gehad. 

En wat gaat de tijd hard. 5 weken alweer om. 

Thuis is de was alweer aan het draaien. En nu na genieten op de bank in de zon.